Afgelopen oktober was ik ontzettend enthousiast om via het kopje unfiltered op mijn website openheid te creeëren, zoals ik ook doe met mijn muziek. Gewoon geen blad voor de mond nemen en laten weten hoe ik me écht voel. Nou ging in oktober eigenlijk alles goed, er stonden optredens gepland, een single release en we mochten zelfs een aantal keer mee als pre-show voor Rani.
En toen kwam het. Met moeite kreeg ik mijzelf aan het werk en dat de agenda ineens door de lockdown weer leeg was maakte het niet veel beter. Het voelt alsof ik alleen maar aan het werk ben om vervolgens teleurgesteld te worden. Begrijp me niet verkeerd want muziek maken is het gene wat ik het liefst doe, maar wanneer je geen creativiteit kan opbrengen omdat je je altijd "neutraal" voelt valt het plezier ook al gauw weg. Onder het mom "ik heb toch niks om voor te werken" schoof ik mijn muzikale werk aan de kant en was ik op vrije dagen al gauw niks anders aan het doen dan op tiktok, insta of facebook scrollen. Nieuwe sociale situaties heb ik de neiging om te vermijden, ik ben wanneer ik iemand nieuw ontmoet zo druk bezig in m'n hoofd met hoe ik over kom, en standaard ben ik daarna bang dat deze persoon me raar vindt, niet mag of niet goed genoeg vind, of baal ik achteraf van wat ik gezegd heb, vooral omdat ik nog wel eens de neiging heb om door te brabbelen. Wanneer je me vraagt hoe het gaat zal ik gauw antwoorden met "goed" aangezien ik me in m'n hoofd altijd vertel dat ik me niet moet aanstellen en dat er veel ergere dingen zijn.
Op een gegeven moment zat ik op het punt dat ik het wel serieus moest nemen hoe ik me voelde, en dat is dus eigenlijk niet zo goed. Ik kreeg last van paniekaanvallen, verlatingsangst en een constant gevoel van heimwee. Ik voel me ontzettend weinig waard door alle keren dat ik weer zit niks te doen en een halve dag op de bank besteed, scroll door social media en onder de indruk ben van andere mensen - waardoor mijn zelfbeeld eigenlijk nog lager wordt. Na veel gesprekken met mensen om me heen besef ik me dat hoe ik me voel er toe doet, en ik het serieus moet nemen. Naast dat de psycholoog natuurlijk helpt probeer ik zelf ook bewust bezig te zijn met wat mijn lichaam me aangeeft.
Het muzikale werk ben ik op dit moment weer rustig op aan het pakken, en ik merk dat het ontzettend kriebelt om weer te beginnen met repeteren en te knallen op de geplande boekingen. Al best heel snel komt ook m'n allereerste single uit, iets later dan gepland maar hey, beter laat dan nooit. M'n afstuderen van het conservatorium stel ik nog even uit, ik wil eerst het plezier weer terug vinden. De reden dat ik dit wil delen is omdat ik openheid wil, en helaas hoort bij openheid ook alle slechte dingen. Ik hoop dat als je in het zelfde schuitje zit, je het ook serieus neemt hoe je je voelt & als de behoefte er is sta ik altijd open voor een gesprek. Hoe je je voelt doet er namelijk altijd toe!