Poeh waar zal ik eens beginnen. Mijn naam is Sheryl en het gene dat ik het allerliefste doe is zingen.
Vind ik dit ook doodeng? Jazeker. Ik heb tijdens het schrijven en tijdens optredens gemerkt dat ik altijd druk bezig ben met de mening van anderen, maar waarom? Ergens zit in mijn hoofd dat ik perfect moet zijn om geaccepteerd te worden. Maar wat is nou perfect? Is succesvol zijn en nooit falen de definitie van perfectie? Ik heb deze vraag in mijn hoofd geprobeerd te antwoorden en het antwoord voor mij is: Nee.
Alle onzekerheden en gedachten zoals deze neem ik mee in mijn teksten en in mijn muziek. Ik durf te schrijven over en naar vriendinnen die mij vroeger hebben laten vallen, over mijn vriend wanneer ik ruzie met hem maak, over jongens die me naroepen op straat en over mijzelf. Ik voel me vereerd dat ik de kans heb om op een podium staan voor een publiek, en wil deze kans ook goed benutten. Ik heb zelf vroeger altijd het idee gehad dat ik er niet bij hoorde en dat als ik perfect genoeg zou zijn ik er misschien ooit ook bij zou horen. Nu ik wat ouder ben denk ik meer over dingen na en ben ik tot de conclusie gekomen dat perfectie niet bestaat. Wel zou ik graag een imperfect voorbeeld willen zijn voor anderen en meer openheid creëren over onzekerheden zodat we deze samen kunnen leren accepteren.
Op mijn unfiltered pagina wil ik jullie meenemen in mijn "reis" naar openheid en acceptatie. Ik wil open en eerlijk zijn zonder het mooier te maken zoals ik bijvoorbeeld wel doe op mijn instagram (ja écht alle foto's zijn over nagedacht en er ongeveer 100 van genomen). Om eerlijk te zijn durf ik op social media ook nog niet "unfiltered" te zijn, vandaar dat dit voor mij ook een reis is. Naast dat ik hier ongefilterd zal gaan schrijven zal dit ook terugkomen in mijn muziek en zul je gaan zien dat de gedachten die ik hier schrijf vaak inspiratie zijn voor mijn onderwerpen
en teksten.
Voel je vrij om me te berichten over onderwerpen waar je zelf ook mee zit!
Liefs, Sheryl